انواع پرسپکتیو

پرسپکتیو (perspective) یا دیدگاه، در هنر و طراحی به معنای نحوه نمایش یک سه بعدی در یک صفحه دو بعدی است. در اصطلاحات علم رایانه، پرسپکتیو(perspective) به مجموعه‌ای از قواعد رسم شکل‌های سه بعدی در صفحه دو بعدی می‌گویند که با استفاده از آن‌ها تصاویر سه بعدی را به صورت دو بعدی به نمایش در می‌آورند.
در پرسپکتیو(perspective)، نقاط، خطوط و شی‌ها بر اساس فاصله و موقعیتشان در فضا در نظر گرفته می‌شوند و به صورتی که در دید یک چشم قرار دارند، روی صفحه کاغذ یا نمایشگر نمایش داده می‌شوند. این قواعد به طراحان و هنرمندان کمک می‌کند تا تصاویری واقع‌گرایانه از سه بعدی‌ها ایجاد کنند.
اگر تاکنون متوجه شده باشید می توان اینگونه بیان داشت که شما با استفاده از علم پرسپکتیو فضای سه بعدی بیرون را در یک فضای دو بعدی جای می دهید و این امر را با استفاده از خطوط هندسی با دور و نزدیک، ترسیم کردن خطوط و ایجاد خطای دید انجام خواهید داد. بنابراین بر اساس کاربرد شما از پرسپکتیو می توان آن را به دو دسته اصلی تقسیم بندی نمود که شامل موارد زیر می باشد:

پرسپکتیو ترسیمی
پرسپکتیو علمی
پرسپکتیو ترسیمی: در پرسپکتیو ترسیمی اشیا آنگونه که در یک صفحه دو بعدی به نظر می آیند رسم می شود نه براساس آن چیزی که شما در دنیای بیرون آنها را می بینید. طرح رسم شده بسیار به مکانی که ناظر نسبت به طرح موردنظر قرار دارد بستگی دارد به طوریکه شما با دیدن و بررسی طرح می توانید مکان شخص را حدس بزنید.

از ویژگی های این پرسپکتیو(perspective) می توان به موارد زیر اشاره نمود:

اندازه
موضع
تقارب متوازی
سایه و روشن
بافت
پرسپکتیو علمی: این پرسپکتیو در تهیه نقشه های فنی و مقاطع دقیق همچون معماری و طراحی صنعتی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. برخلاف پرسپکتیو ترسیمی می توان گفت ناظر در تمام نقاط حضور دارد و این امر ناشی از این واقعیت می باشد که ترسیم براساس سه محور که بر هم در بیرون صفحه عمود هستند و شامل سه زاویه آلفا، بتا، گاما می باشند و با هم زاویه 90 درجه می سازند استوار است. در نتیجه نسبت اندازه ها هرگز تغییر نمی کند.

پرسپکتیو و هنر معماری
پرسپکتیو به شما کمک می کند دنیای واقعی را در قاب تصویر به نمایش بگذارید. از این رو در زمینه های بسیاری همچون گرافیک و نقاشی، عکاسی و سینما و معماری مورد استفاده قرار می گیرد.

معماران همواره به دنبال راهی برای نشان دادن طرح های خود به ببننده بودند به صورتیکه بیننده با نگاه به طرح بتواند فضا را در دنیای واقعی تصور کند. اینجاست که پرسپکتیو توانست به معماران کمک شایانی نماید.

پرسپکتیو(perspective) در معماری به سه دسته اصلی تقسیم می شود:

پرسپکتیو یک نقطه ایی: اگر شما خط افق را تصور نمایید تنها یک نطقه گریز روی خط خواهید داشت که در نتیجه آن تنها یکی از وجوه حجم را موازی با پرده تصویر خواهید یافت. بیشترین کاربرد: ترسیم جاده، ریل قطار و راهرو می باشد.
پرسپکتیو دو نقطه ایی: همانطور که از نامش پیداست دو نطقه گریز بر روی خط افق قابل رویت می باشد و دسته ایی از خطوط که به طور شاخص اکثراٌ ارتفاع می باشد موازی با آن بوده و بقیه به صورت مورب می باشند. این پرسپکتیو بیشترین کاربرد را در معماری دارد و بسیار توسط آنها مورد استفاده قرار می گیرید.
پرسپکتیو سه نقطه ایی: با توجه به توضیحات قبلی باید متوجه شده باشید در این نوع از پرسکتیو(perspective) که بیشتر برای ترسیم برج ها و آسمان خراش ها مورد استفاده قرار می گیرد سه نقطه گریز وجود دارد بدون هیچ سطح موازی. تنها نقطه سوم محلی است که خطوط ارتفاع در آن به هم می رسند.
معماران برای اینکه به بیننده امکان درک تصور و تناسب بهتر را دهند در طرح های خود اکثراٌ از افراد و درخت استفاده می کنند